Muhammedit a.s.

Errësirë ishte kudo, Injorancë mbretëronte

Kishte humbur çdo arsye, Bota dritën e kërkonte.

Në Mekë, n’këtë vend të bekuar, u lind i dashuri i Perëndisë

Muhammedi i lavdëruar, Shpëtimtari i njerëzisë.

O Muhammed o i dërguar, Dritë dhe mëshirë për mbarë njerëzinë

Salavate duke t’kënduar, Falënderojmë Perëndinë

Ty të zgjodhi Perëndia, Ta lërtësosh fjalën e Tij

Fjala jote ish urtësia, Vepra jote, madhështi

Në ty kishim shembëlltyrën, si të thwrrasim në Islam

Na ndihmo o Zot i Madh,, na i mbush zemrat me Iman

Ti je dritë që kurrë nuk fikesh, Flakadan-Udhëzim hyjnor

N’zemrat tona gjithmonë rritesh, N’ty gjejmë prehje përgjithmonë

Gjithmonë ishe dhe do t’mbetesh, Ideal-Shembull për ne

Fjalët tua kurrë nuk zbehen (treten), derisa t’ketë jetë mbi dhe.

                                                          (Sabri Bajgora)

                                                          Prishtinë, 15.10.2002